Zoals ik al beschreef, zet ik mij als vrijwillig fotografe in voor Stichting Still. In de zomer van 2020 kwam er in onze appgroep een oproep in Waalre, buiten mijn eigen regio maar in deze periode waren er minder fotografen beschikbaar. Er was die dag een jongetje still geboren, daaraan gekoppeld kwam de vraag ook het afscheid van de kleine man vast te leggen. Daar heb ik ook direct ja op gezegd. Ook al ging het om een uitvaart in Coronatijd met allerlei extra regels. Juist nu zijn wij afscheidsfotografen enorm belangrijk. Een uitvaart fotograferen valt overigens niet binnen het verzorgen van reportages door Stichting Still, zij kunnen hier wel in bemiddelen omdat er ook afscheidsfotografen binnen de stichting fotograferen.
Reportage voor Stichting Still
Op de zondag verzorgde ik eerst de reportage voor Stichting Still, wat een mooi gezin en wat een sterke mama en papa. Mama en ik hadden meteen een klik, net als met één van hun zoontjes. We deden samen een spelletje en zo was het ijs snel gebroken. Samen met mama begon ik de kleine man te fotograferen, zij trok hem zelfs wat kleertjes aan. Dat was een heel mooi gezicht. Ook papa liet zich door me vastleggen met zijn pasgeborene.
Na bijna een uur ging ik weer richting huis, via whatsapp hielden we contact over de dag van afscheid. Een aantal foto’s stuurde ik nu alvast door, zodat zij deze bij het afscheid konden laten zien.
Tijdens mijn eerste bezoek aan hen, vertelde papa dat één van zijn kinderen met een lege schommel ging spelen. Op zijn vraag waarom hij dat deed, zei hij: Maar papa, daar zit nu mijn broertje op. Hij wil ook schommelen!
Het laatste samenzijn
In een heerlijk zonnetje reed ik, op de woensdag, naar de plek van het afscheid, in hun eigen woonplaats. Ik zorgde dat ik ruim van tevoren aanwezig was en zo al kennis kon maken met de uitvaartverzorgster en haar collega. Ik bekeek alvast de ruimte met de stoelen op gepaste afstand en maakte wat foto’s van de nu nog lege ruimte. Op die manier keek ik ook hoe en waar ik eventueel kon heen en weer lopen om bepaalde onderdelen van de ceremonie vast te leggen.
In het midden stond een mooi wit ledikant met al wat knuffeltjes en een rij blauwe kaarsjes erom heen. Twee grote blauwe ballonnen aan het hoofd- en voeteneind geplaatst. Mama kwam de kleine man brengen en plaatste hem in het mandje in het ledikantje. Ik heb geprobeerd zo veel als mogelijk voor hen op foto vast te leggen. En daarbij wel de regels van afstand houden in acht nemend. Letten op details en de handelingen die zij vanuit hun geloof verrichten. Heel bijzonder hierbij aanwezig te mogen zijn. Met het beperkte aantal mensen die erbij mochten zijn, was het een zeer intiem afscheid, vol liefde.
Na afloop van de herdenkingsdienst liet de familie witte ballonnen op voor het kleine mannetje. Zijn broertjes vonden dit super!
Dat de ouders mijn aanwezigheid waardeerden, bleek uit het feit dat ik een week later dit bericht vond op mijn Facebookpagina. Ik werd er gewoon een beetje stil van!
“Aller eerst wil ik Marion, namens mijn partner en mij heel erg bedanken voor de aller mooiste foto’s, die zij voor ons heeft gemaakt van ons Zoontje!! Hij is jammer genoeg veelste vroeg geboren. Geluk bij een ongeluk troffen we Marion, we dachten even dat de hele Corona situatie roet in het eten zou gooien! Maar gelukkig was Marion daar om toch mooie foto’s van ons kleine man te komen maken Zij is niet alleen een super fotograaf maar ook een zeer liefdevolle vrouw. Ze begreep goed welke foto’s en herinneringen ik wilde, ondanks de warrige en verdrietige periode waar wij in zaten. Marion heeft ook de afscheidsfotografie gedaan van ons zoontje. Nogmaals Heel heel erg bedankt Marion voor de aller mooiste foto’s van Maanav!! ❤️“
Ik denk dat het ook niet bij dit laatste contact zal blijven. We zullen zo af en toe met elkaar berichten uitwisselen.
De foto’s in dit bericht, zijn in overleg met de familie geplaatst.
