Een geboortekaartje is meestal de aankondiging van nieuw leven, maar heel af en toe is dat helaas stil begonnen! Ook dan willen ouders dit graag delen met hun familie.

En heel soms vraagt men mij of zij de foto’s die ik maakte namens Stichting Still, daarvoor mogen gebruiken. Uiteraard mag dat, het zijn immers hun foto’s. Afgelopen maand ontving ik twee van dergelijke kaartjes.

De papa en mama van Tess waren zo enorm blij en trots op de foto’s die ik voor hen kon maken in het ziekenhuis. Op mijn vraag of ik het kaartje mocht delen op mijn website, kreeg ik een mooie reactie. “We zijn enorm trots op haar kaartje en ik deel m het liefst met de hele wereld!” Bij deze mag ik dat hier dus doen.

Ik ben erg blij met dit kaartje en trots dat zij mijn foto hiervoor hebben gebruikt. Haar handjes op hun wijsvingers. Een foto die ik vaker maak voor de ouders en die voor hen van onschatbare waarde zijn.

Zo ook voor de ouders van Yara, zij werd onlangs stil geboren en ik kwam bij hen in het ziekenhuis om een reportage van en met hun mooie meisje te maken. Papa had van te voren al op de site van Stichting Still gekeken en vond enkele foto’s zo ontzettend mooi, dat hij vroeg of ik die ook met hen kon maken. We gingen samen aan de slag en het is gelukt. Precies zoals hij voor ogen had. Twee van deze foto’s wilden ze graag gebruiken voor hun kaartje van Yara. Hiervan kreeg ik een exemplaar toegestuurd. Zo mooi en ik werd geraakt door het kleine kaartje dat ze hier hadden toegevoegd! Kijk zelf maar eens wat daar op staat.

De tekst: Onze lieve Yara is nu in “Het land van je ogen dicht”, vind ik enorm mooi gevonden! Het kaartje dat zij hadden toegevoegd raakte me diep zoals ik al schreef. Een donatie is natuurlijk geweldig voor onze Stichting, zo kunnen wij dit mooie werk nog lang blijven doen.

Doneren of sponsoren?

Bent u net als ik van mening dat iedere ouder recht heeft op een mooie reportage van hun stil geboren kindje, zonder zich zorgen te hoeven maken over de kosten in deze situatie? Dan kunt u Stichting Still Fotografie versterken met een donatie of een sponsorbedrag.
Geheel naar eigen wens en vermogen zonder de verplichtingen van een blijven donateurschap.

Stichting Still Fotografie
NL27 INGB 0006 90 58 37

Namens mijn medefotografen dank u bij deze alvast voor uw steun!

Foto van kleine luiertjes die onze haakclub voor de fotografen maakt.
Op maat voor de zwangerschapsduur.

Ik ben heel erg trots dat ik nu al een jaar deel uitmaak van de prachtige Stichting Still, samen met andere fotografen verzorg ik onder andere een laatste reportage van een overleden kindje met de ouders en eventueel broertjes en zusjes.
Ook in de Corona tijd gaan we daar mee door, een tijdlang weliswaar alleen in de ziekenhuizen en met een beperkte groep beschikbare fotografen. Maar nu kan het ook weer bij de mensen thuis, indien zij dit graag willen.

Zo af en toe krijgt de Stichting een vooraankondiging. Dat betekent dat er al gemeld wordt dat een ouderpaar op een bepaalde datum weet dat de inleiding voor een bevalling zal gaan plaatsvinden. Dat betekent overigens niet automatisch dat het kindje dan ook op die datum ter wereld komt. Soms duurt dat wat langer.
De datum maakt het soms wel makkelijker een fotograaf te koppelen aan de ouders. Niet iedereen is op stip en sprong beschikbaar, maar zo is het (ook voor de fotograaf) wat eenvoudiger in te plannen.

Zo ook afgelopen week. Ik reageerde in onze whatsappgroep en kreeg de contactgegevens van de ouders. Dan is het lijntje korter en kan er makkelijker worden afgesproken.
In het ziekenhuis fotograferen vonden zij toch iets te afstandelijk, ze wilden graag dat ik bij hen thuis zou komen. Dat was geen probleem.
Hun mooie zoontje had een chromosoomafwijking die niet met leven verenigbaar was en daarom kwam hij al met 19 weken op deze wereld. Hij lag al in een mooie glazen schaal in het water, toen ik bij hen kwam. (zie de uitleg over de watermethode). Zijn ouders spraken met zo veel liefde over hun kleine mannetje en we hadden eigenlijk direct een klik samen.
Ze vertelden veel over hun twee dochters, die er nu nog niet bij waren, over zichzelf en over hun kleine mannetje.
Intussen was ik al rustig wat foto’s aan het maken terwijl hij nog in het water lag. Mama haalde af en toe de condens van de glazen schaal af, en zo kon ik verder met het fotograferen van zijn voetjes. Omgeven door luchtbelletjes lagen deze bijna tegen de wand aan.

Gedurende onze gesprekken, kwamen ze op het afscheid. Het was nog niet duidelijk wanneer deze zou gaan plaatsvinden, de begrafenisondernemer kwam die avond nog bij hen op bezoek.
Ik vertelde dat ik met de opleiding Bewkaam Afscheidsfotografe ben gestart en dat knoopte de vader zich goed in de oren.

Na ongeveer anderhalf uur was ik klaar met fotograferen. De kraamhulp kwam intussen ook binnen. Tijd om te gaan dus. Zo konden zij in alle rust met haar praten.

De vader begeleidde me naar buiten en daar raakten we nog weer in gesprek over het afscheid. “Dat doe je dus ook?” vroeg hij. “Jazeker, ik heb nu een aantal keren een kinderafscheid mogen fotograferen.” Daarop reageerde de vader zeer positief. “Ik ga het overleggen straks en laat het je weten,” zei hij.

Toen ik thuis was, heb ik alvast twee foto’s van de reportage via de mail gestuurd naar hen. Van de voetjes zoals ik hiervoor had beschreven. Die wilden ze vast laten afdrukken en neerzetten, ze hadden het vermoeden dat niet iedereen hun kindje zou durven zien en dan zijn de voetjes al heel bijzonder. Zo omschreef zijn mama het ongeveer.
Dit was de reactie op deze foto’s:

“Heel erg mooi! Hier zijn we al heel erg blij mee. Heel erg bedankt. “

Ik kreeg inderdaad een dag later nog een whatsappbericht: “…We zouden het fijn vinden als jij foto’s zou kunnen maken van dit bijzondere en verdrietige moment. …”
We hebben een afspraak gemaakt en spreken later nog even de verdere details door.

Het voelt goed om deze beide vaardigheden met elkaar te combineren. Zo fijn als je de ouders ook in dit laatste stukje kunt steunen door je foto’s.
In tegenstelling tot de reportage die ik voor Stichting Still maak, zijn aan een afscheidsreportage wel kosten verbonden.

Je zult nooit de echte waarde van een moment weten, tot het een herinnering zal zijn.

Vanaf begin juli 2019 mag ik mij fotografe noemen bij Stichting Still.

Hoe gaan wij te werk?

Een oproep voor een reportage komt bij de Stichting binnen via het ziekenhuis of de ouders zelf. Dan wordt de oproep gedeeld in de whatsappgroep in de desbetreffende provincie, dat kan op elk tijdstip op de dag zijn. Ik zit zelf in de groep voor de provincie Gelderland. Als ik beschikbaar ben, reageer ik. Dat doe ik zo veel als mogelijk.
Dan krijg ik de gegevens van het kindje in een privéberichtje, zo kan ik mij voorbereiden op de shoot. Via onze eigen haakgroep hebben we diverse dekentjes en mutsjes tot onze beschikking, ook knuffeltjes voor broertjes/zusjes. Ik neem mee wat van toepassing is voor de shoot en ga op weg naar het sterrenkindje en de ouder(s). Dat kan een ziekenhuis zijn maar soms is met kindje al thuis en ga ik daar heen.
In mijn voorbeeld ga ik van een ziekenhuisbezoek uit.

Het lijkt me bovendien voor iedereen duidelijk, dat de de foto’s die ik hiervoor maak, niet geplaatst worden op mijn website! De foto hierboven is van de Stichting.