Een terloops gemaakte foto, kan op elk ander moment van enorm grote waarde zijn. Zo bleek de week na Moederdag.
Ik kreeg een appje via Stichting Still met een vraag. Of ik de foto’s van Wereldlichtjesdag op 8 december 2019 nog had opgeslagen. Ik bewaar al mijn foto’s, dus ook deze staan op een externe harde schijf. En deze maakte ik in opdracht voor mijn Opleiding Bekwaam Afscheidsfotografe.
Toen kwam de echte vraag. Of ik misschien het kleine meisje dat op de eerste rij zat, samen met haar mama’s, ook op de foto had staan. Ik wist meteen wie ze bedoelde en kon met ja antwoorden. Of ik deze foto’s dan via de mail naar hen kon sturen. Het mooie kleine meisje was namelijk overleden…
Daar was ik even stil van en velen met mij, zo zag ik onder het bericht hierover op de Facebookpagina van Stichting Still. Niet te bevatten!
Eenmaal thuis heb ik de foto’s direct verstuurd naar de Stichting. Zo kwamen ze nog diezelfde dag, bij de mama’s terecht. “Wauw” stuurde mama terug.
Vandaar de titel van dit bericht:
“Je zult nooit de echte waarde van een moment weten, tot het een herinnering zal zijn.”
In mijn werk als fotografe, krijg ik regelmatig de reactie dat men zo blij is, dat er een mooie foto van hun dierbare is gemaakt. Vooral op momenten als deze. Een foto zegt zoveel meer, dan woorden ooit zullen kunnen doen. Het haalt allerlei herinneringen naar boven en maakt gesprekken los.
Daarom ga ik graag met mijn camera op pad. Het maken van foto’s is zo ontzettend belangrijk. Niet alleen bij belangrijke momenten in het leven van wie dan ook.
Maar ook zomaar, zoals deze terloops gemaakte foto’s van dit meisje en haar mama’s.
Ik hoop dat ik hen hiermee kan steunen, in de tijd die zij nu door maken. Al zijn het er maar weinig.
Toen ik dat richting de Stichting schreef, kreeg ik dit als antwoord. “Je hebt precies genoeg gevangen.”
Dag mooi meisje, in gedachten geef ik je mama’s een knuffel.
