Vanwege mijn werk voor onze plaatselijke krant, kreeg ik de gelegenheid hierin aandacht te geven aan Afscheidsfotografie. En daar ben ik heel erg blij mee.
Hiermee wilde ik duidelijk maken dat deze vorm van fotografie bestaat en ik hoop hiermee toch een bijdrage te leveren aan het wegnemen van het idee dat er een taboe op rust. Dat is namelijk al lang niet meer zo!
Wilt u het ook lezen?
Klik dan vooral op deze link:
Afscheidsfotograaf, bijzonder vak
Bij het fotograferen van een afscheid, kom je als fotograaf dicht bij de familie. Je ziet bijzondere gebeurtenissen die zich afspelen in de tijd rond een overlijden. Ik werk als afscheidsfotograaf op gepaste afstand, maar soms mag je heel dichtbij komen.
Kinderafscheid
Zo mocht ik onlangs het afscheid van een still geboren jongetje vastleggen. Ik kende de ouders en hun familie, al ver voor deze opdracht. “Het ziekenhuis heeft ook wel een fotograaf, maar ze wil jou!” kreeg ik aan de telefoon te horen. Het voelde dan ook meteen goed om deze opdracht aan te nemen.
De week voorafgaande aan zijn afscheid ben ik bijna elke dag bij zijn ouders en familie geweest, meerdere keren per dag zelfs. Eerst in het ziekenhuis en daarna bij hen thuis. Het was erg intiem en ik werd bijna onderdeel van de familie. Daardoor kon ik echt heel dichtbij komen en dat leverde enorm veel foto’s op.
Ik kreeg na afloop het mooiste compliment dat je als afscheidsfotograaf kunt krijgen. “We hebben je totaal niet opgemerkt eigenlijk… Das niet lief zeggen, maar dat houd voor ons dus in dat je het perfect hebt gedaan! Je bent onmisbaar geweest en we zijn dankbaar voor de mooie foto’s.”
Het verdriet om hun kleine man kon ik niet onder woorden brengen, maar hopelijk spreken de foto’s voor zich.
