Een datum op een grafsteen, dat is dan meestal de geboortedatum en overlijdensdatum van degene waar de steen voor is geplaatst. Het zegt ons doorgaans niet veel, maar dit keer is het even anders.
Op mijn Facebookpagina plaatste ik op 4 mei een bericht over de Nationale Dodenherdenking. In 2018 mocht ik namelijk als representant een gezicht geven aan de eerste man van mijn schoonmoeder. Hij kwam om in de Tweede Wereldoorlog en ligt begraven op het Nationaal Ereveld te Loenen. De herdenking op het Nationaal Ereveld in Loenen had ik al een aantal jaren bijgewoond voordat ik hoorde dat hier een lid van onze familie te ruste was gelegd.
Het was een bijzondere dag, met een heel fijn en ook enorm triest gevoel in mijn lijf.
Fijn omdat ik dit mocht en kon doen. Triest omdat het nodig was. Omdat hij was omgekomen tijdens de oorlog die niet zijn schuld was. En waarom? Daar weet niemand het antwoord op.
Het was een ingeving die ik had gekregen toen er een oproep werd geplaatst door de Oorlogsgravenstichting. Er werd gevraagd om representanten om de gevallenen die begraven liggen op het Nationaal Ereveld in Loenen een gezicht te geven. Ik heb daarop mijn zwager gevraagd of hij het goed zou vinden wanneer ik achter het graf van zijn vader zou gaan staan. Ik kreeg zijn toestemming.
Die dag kwam hij met zijn dochter naar Loenen om de herdenking bij te wonen. Terwijl ik daar stond achter de steen met de naam van zijn vader, die tevens zijn naam is, kwam hij met zijn dochter aangewandeld. Toen ik hen zag, schoot ik al vol … ze kwamen me een knuffel geven. Ik voelde me zo enorm trots dat ik daar stond!
Op 4 mei 2022 plaatste ik dus een foto van het graf op mijn Facebookpagina. Ik kreeg er al veel reacties op. Één daarvan zal mij bij blijven.
Dit was namelijk een appbericht van mijn man, het jongste kind die de weduwe van Frans Van Den Berghe jaren later kreeg met haar tweede man. Op deze foto zag hij namelijk voor het eerst de sterfdatum van de eerste man van zijn moeder. De datum is 2-10-1944, jaren later was dit de geboortedag van haar jongste kind, mijn man. Het was geheel nieuw voor hem, dit heeft hij nooit geweten.
In mijn ogen maakt dit een cirkeltje rond. Of het echt zo is, dat weet ik niet. Ik weet alleen dat toeval niet bestaat.
