De titel van een prachtig lied van wijlen Margriet Eshuijs en Maarten Peters. Ik heb ooit met hen dit lied gezongen met het koor waarin ik zong.
Het lied kwam al eens in mijn gedachten tijdens een ballonvaart die ik maakte, kort na het plotse overlijden van mijn vader in 2004. Heel hoog boven het wolkendek, had ik het idee zo dicht mogelijk bij hem te zijn. Hem te voelen. Die ballonvaart maakte me toen emotioneel en maar dat was heel fijn op dat moment.
Eind 2022 moest ik daar aan terugdenken.
“Dit is Marion en zij is mijn crew voor vandaag.”
Dat is wat ballonvaarder Jan Haven een aantal jaren geleden, in het mooie Friesland vertelde aan zijn passagiers. Hij zei het in het Nederlands, al was hij Fries en zijn passagiers ook. Ze keken hem een beetje vreemd aan. Maar hij legde het als volgt aan hen uit.
“Hoewel zij enorm haar best doet om het Fries te verstaan, wil ik haar niet buitensluiten. Zij is nu immers heel belangrijk voor ons en vooral voor mij als ballonpiloot! Dus praten we Nederlands, wij passen ons even aan haar aan. Logisch toch?” Na wat gemor werd er toch ingestemd.
Ik vond het geweldig en super sociaal. Precies zoals ik mij hem herinner, ruwe bolster met een blanke pit.
Die vaart richting Akkrum was geweldig mooi. Ik reed door een voor mij onbekende omgeving met de volgauto, genietend van het uitzicht over de weilanden in deze omgeving. Jan gaf mij intussen via de radio door, welke afslag ik het beste kon nemen. Dat was een gouden greep.
En zo stond ik al bij het weiland te wachten, waar hij aan het eind van de vaart zijn ballonmand neer zette. Het laatste kwartier van de vaart had ik alle tijd om de ballon mooi op de foto te zetten, hij gleed namelijk heel rustig boven het veld mijn kant op. Daarna kreeg alle lof van de passagiers. “Grappig dat je ons al stond op te wachten! Wat goed dat je wist dat hij hier zou landen.” Gevolg van een super samenwerking!
Al met al een prachtige herinnering aan deze ballonvaarder en dat is één van mijn herinneringen aan hem. En dat is alles wat ons nu van hem rest.
Ballonmanden als erehaag
Want toen was daar ineens eind december 2022. Op vakantie in zijn geliefde Oostenrijk, overleed hij plotseling, amper 50 jaar. De loods van zijn ballonvaartbedrijf, waar hij dag in dag uit was, fungeerde als decor van de afscheidsdienst. Het zat er helemaal vol met familie, vrienden, collega’s en andere belangstellenden.
Het is nog steeds niet te bevatten.
Ook niet voor mijn vriendin die, samen met haar lief, Jans nieuwe bus bestuurde met daar achter de aanhanger waarop Jans ballon lag en zijn kist stond. Zij reden hem naar zijn laatste rustplaats. Door een erehaag van wel 20 ballonmanden waarin de ballonvaarders de branders opentrokken. De video ervan is zeer indrukwekkend!
Op het kerkhof stond een grote groep opgesteld rondom zijn graf. Wat een afscheid. Precies zoals hij dat verdiende. Een dergelijke uitvaart is een droom voor elke fotograaf, je wilt dan alles vastleggen tot in de kleinste details. Ik was er helaas zelf niet bij, maar door mijn vriendin uitgebreide verslag, voelde het wel zo.
Wanneer ik een ballon van je bedrijf zie varen, zal ik weer terugdenken aan die ene vaart naar Akkrum. En wellicht, zoals een vroeger passagier betaamt, helpen bij het weer inpakken ervan.
Een behouden vaart boven de wolken Jan!
