Het bericht ging, eind november, als een lopend vuurtje rond door mijn dorp. Een dodelijk ongeluk op de rotonde onder aan de Nieuwe IJsselbrug, aan de rand van het dorp. Zelf was ik een paar dagen op stap met mijn man en las erover op Facebook en volgde de link naar de website van de Stentor.
Natuurlijk ga je dan nadenken. Het zou maar zo een bekende kunnen zijn. Misschien tegen beter weten in, maar ik hoopte dat het niet zo was. Die avond kwam er een appbericht in de familie-app binnen. Dat bericht zorgde voor een steen in mijn maag, die niet zo maar weg ging.
De slachtoffers waren inderdaad bekenden … Hennie en Jan Rademakers, de voormalige uitbaters van ’t Kromhout in Brummen, dat onder hun leiding een begrip werd in de wijde omtrek. Het zorgde voor veel geschokte reacties in ons dorp. Ook bij mezelf en mijn gezin.
Mijn man en ik bezochten er de feesten tijdens de kermis en natuurlijk gingen we naar de disco. We kregen er verkering. Later heb ik in de kroeg gewerkt op de vrijdagavonden. Heb er mijn eerste biljartje gelegd en sloot er aan bij de biljartvereniging. Tijdens een avond keken we samen met schrik naar het journaal tv over de crash op de Bijlmer. Onze trouwerij was de laatste die werd gegeven in de zaal, daarna werd de kroeg verkocht en werd de zaal afgebroken.
En dit zijn alleen nog maar onze eigen herinneringen!
Met twee van mijn zussen bezocht ik de condoleance voor het bijzondere echtpaar. De enige manier waarop we hun dochter onze steun konden over brengen. Ook haar kennen we goed.
Voor de plaatelijke krant mocht ik een “In Memoriam” schrijven. Wat wel fijn was maar ook lastig. Hoe beschrijf je het levensverhaal van deze bijzondere mensen? Via de begrafenisonderneemsters kreeg ik het levensverhaal toegestuurd dat werd voorgelezen tijdens hun afscheid. Met tranen in mijn ogen heb ik het meteen gelezen. Natuurlijk was het allemaal in overleg met hun dochter. En uiteraard heeft zij het eerst nog gelezen, voordat ik het voor plaatsing naar de redactie stuurde. Ze was erg blij dat haar ouders ook voor anderen van grote betekenis zijn geweest. En dat zijn zij zeker! Ze zullen nooit worden vergeten.
Nadat het artikel in de krant verscheen, kreeg ik een aantal mooie reacties erop.
“Leuk artikel, mooi gedaan!”
En deze kwam iets later via whatsapp binnen:
“Dag Marion
Afgelopen weekend kreeg ik het BW onder ogen. Jij schreef daar een stukje in over Hennie en Jan Rademakers
Dat raakte me oprecht. Wat heb jij dat goed onder woorden gebracht. Een groot compliment voor jou!
Dat moest ik even kwijt. Fijne avond.”
Zoals ik al schreef, deze gebeurtenis maakte veel los bij de inwoners van ons dorp en ook ver daarbuiten.
Ze verdienden het om beschreven te worden in onze plaatselijke krant. Het deed me goed dit te mogen doen, al kwam het dichtbij. Een overlijden van een bekende doet me altijd wat. En helemaal als het om twee dierbare mensen gaat, die na deze noodlottige dinsdag, voor altijd samen zijn.
Klik hier voor het artikel in het Brummens Nieuws:
Twee bijzondere mensen voor altijd samen
